“Şair-i Azam” olarak bilinen Abdülhak Hamit Tarhan, 2 Ocak 1852 tarihinde İstanbul’un Beşiktaş semtinde dünyaya geldi. Babası Hayrullah Bey, annesi ise Münteha Hanım’dır.
Öğrenim hayatına Mahalle Mektebi’nde başladı. Daha sonra Rumeli Hisarı Rüştiyesi’ne gitti. Dönemin en önemli düşünürlerinden olan Hoca Tahsin Efendi‘den özel ders aldı. Hoca Tahsin Efendi’nin hayatında önemli bir yeri olmuştu. Onun ölüm haberini alınca 150 mısralık bir mersiye yazmıştı.
Küçük yaştan itibaren memur olarak çalışmaya başladı. Bab-ı Ali Tercüme Odası ve Şura-yı Devlet kurumlarında görev yaptı. 1874 yılında Fatma Hanım ile evlendi.
Hariciye’de görev yapan Abdülhak Hamit, 1876 yılında Paris elçiliğine atandı. Yazdığı bir oyundan dolayı bir süreliğine görevden alındı. İlerleyen süreçte tekrardan görevine döndü ve sırasıyla Poti, Golos ve Bombay elçiliklerinde görev yaptı.
1885 yılında Fatma Hanım hayatını kaybetti. 40 gün boyunca onun mezarını ziyaret etti ve Makber‘i yazdı. Bu eser, edebiyat dünyasında oldukça ses getirdi.
Eşinin ölümünün ardından Londra’ya atandı. Burada bir süre görev yaptıktan sonra önce Lahey daha sonra ise Brüksel elçiliğine atandı. Bir süre Meclis-i Ayan üyesi olarak da görev yapan Abdülhak Hamit, Birinci Dünya Savaşı’nın ardından Viyana’ya gitti.
Cumhuriyet döneminde İstanbul’a geldi. 1928 yılında milletvekili seçilerek TBMM‘ye girdi.
Abdülhak Hamit Tarhan, 12 Nisan 1937 tarihinde hayatını kaybetti.
Abdülhak Hamit Tarhan’ın edebi kişiliği
Abdülhak Hamit Tarhan, şiirlerinde ağırlıklı olarak aruz ölçüsünü kullanmıştır. Öte yandan şiirlerinde kullandığı dil oldukça ağırdır. Şiirlerinde kafiye ve vezine önem vermemiştir. Şiirlerinin konusunu hayat, ölüm ve insanlık gibi konular oluşturur. Tiyatrolarında ağırlıklı olarak tarihi konuları ele alır.
Abdülhak Hamit Tarhan’ın eserleri
Şiir
- Makber
- Tayflar Geçidi
- Sahra
- Belde
- Ölü
- Validem
Tiyatro
- Macera-yı Aşk
- İçli Kız
- Duhter-i Hindu
- Eşber
- Tarık
- Nesteren
- İlhan
- Zeynep
- Finten
Bir yanıt yazın
Yorum yapabilmek için oturum açmalısınız.